Są artyści estetyzujący i walczący. Należę do tych drugich- mówi Jolanta Wdowczyk – Inspiracją mojej twórczości jest współczesna rzeczywistość i jej dysharmonia. Studiując filmy, programy informacyjne, polityczne podglądam świat i jego problemy, te wielkie i te małe. W mojej twórczości chcę o nich mówić prosto i zwyczajnie, bez podtekstów. Agresja, gwałt, przemoc, wojna, śmierć, zatruwanie środowiska, zachwiane relacje człowiek-człowiek to poważne problemy, na które zwracam uwagę widza.Chcę uczulić ludzi na negatywne zmiany, jakie zachodzą we współczesnym świecie i na zmiany, jakie zachodzą w nas samych, a także zwrócić uwagę na konieczność szybkiej reakcji wobec tych zmian. Chcę uwrażliwić ludzi na dobro, życzliwość, pokój. Wbrew powszechnemu mniemaniu, że plakaty już się przeżyły, są one dla mnie, elementem sytuacji społeczno-politycznej, w której tworzę, a w której jednocześnie znajduje się odbiorca i dzięki temu możliwa jest między nami komunikacja. Przechodzimy obok wielu spraw obojętnie, a przecież to także część otaczającego nas świata, to wszystko przecież może dotknąć także i nas. Moje plakaty mają krzyczeć i zwracać na siebie uwagę. Nie chodzi mi o obraz „oglądany”, a obraz „zapamiętany”.
Cykl „Projektowanie sprzeciwu” to wspólny mianownik dwóch zbiorów prac.
„Tylko plakat” – plakat wielkoformatowy, oraz „Nie tylko plakat” – plakat w tkaninie.
Czarno-białe plakaty wielkoformatowe mają bardzo ascetyczną formę, co jest oczywiście zabiegiem celowym. Skrót, synteza, asceza mają sprawić, aby były to swoiste wielkie PIKTOGRAMY PROTESTU.
W tych pracach bardzo ważną rolę odgrywa też typografia i gra słów.
„Tylko plakat” jest preludium, swoistym „szkicem” do tworzenia instalacji przestrzennych zawierających obiekty plakatowe – PATOOBIEKTY. Stosuję różne formaty, ale wszystkie są pokaźnych rozmiarów – prace wertykalne i horyzontalne, dyptyki i tryptyki, instalacje zawieszone w przestrzeni.
Różnica między plakatem wielkoformatowym, a plakatem w tkaninie tkwi nie tylko w rozwiązaniach formalnych, ale też w sposobie ujawnienia człowieka. W zbiorze „Tylko plakat” nie pojawia się wprost postać człowieka, ale czujemy jego obecność – „człowieka kata” i „człowieka ofiary”, natomiast w pracach zbioru „Nie tylko plakat” pojawia się swobodna przebudowa postaci ludzkiej. Moje postacie mają być jednak odindywidualizowane, zabarwione symbolicznie. To może być każda kobieta.
Plakaty wykonane na wolno wiszącej tkaninie są jak lniane kurtyny, flagi, „rozrolowane” informacje, komunikaty.

Jolanta Wdowczyk
Od 1998 roku adiunkt w Zakładzie Edukacji Plastycznej, na Wydziale Pedagogiczno – Artystycznym UAM w Poznaniu.
Od 2007 prowadzi Pracownię Projektowania Graficznego.
Uprawia malarstwo, rysunek i grafikę.
Zajmuje się projektowaniem wnętrz. Tworzy też scenografie.
Zorganizowała piętnaście wystaw indywidualnych i brała udział w ponad 90 wystawach zbiorowych.
Ważniejsze wystawy:
1991 – „Fundersam landskap”, Galeria Miejska w Finspang (Szwecja)
1995 – XIV Biennale Plakatu Polskiego, BWA ,Katowice
1998 – III Ogólnopolski Konkurs na Plakat Bezpieczeństwa Pracy, CIOP, Warszawa
2002 – „Europastello”- Europejski Konkurs Pasteli, Cuneo (Włochy)
2003 – VI International Graphic Annual, Sztokholm (Szwecja), (wyróżnienie)
2003 – Europejski Festiwal Sztuki, Sankt Petersburg (Rosja)
2004 – II Międzynarodowe Biennale Pasteli w Nowym Sączu
2005 – „Artyści Pedagodzy”, Gustav Lubcke – Museum, Hamm (Niemcy)
2006 – „Polscy Artyści Plastycy – dzieciom”- Konsulat Generalny RP w Nowym Jorku (USA)
2010 – Wystawa pt. „Odpowiedzialność za prawdę”, Galeria Tkacka „Na Jatkach”, Wrocław
2011 – „Salon kaliski”, Galeria BWA, Kalisz,
2012 – VII Międzynarodowe Biennale Artystycznej Tkaniny Lnianej „Z Krosna do krosna” – Grand Prix
2013 – „Koty w Ratuszu” – Gementhuis, Heerhugowaard (Holandia)
2013 – ART- EXPO, Centrum Kultury im. Maurice Schumanna,
Hautmont (Francja) – I nagroda